«Վերջին ռամիկին դուր գալու համար ընկա աչքից մեծ Թագավորի»
Սուրբ Հայր Պամբոն իր ամբողջ կյանքում խնդրում էր Աստծուն, որպեսզի իրեն հեռու պահի աշխարհի փառքից։
Սակայն Տերը նրան այնպես փառավորեց աշխարհի վրա, որ ոչ ոք չէր կարողանում նայել նրա երեսին, քանզի նրա երեսից պայծառ լույս էր ճառագում։
Մեր Հայրերը փախել են մարդկային փառքից և միայն կրքերից ազատվելուց հետո է Աստված նրանց բարձրացրել և փառավորել մարդկանց առջև։
Իսկ մենք ամեն կերպ փախչենք գովասանքներից ու հաճոյախոսություններից և ինքներս էլ չգովենք ու չհաճոյախոսենք, որպեսզի չվնասենք մարդկանց։ Գովասանքն ու փառքը վնասում են կրքերով լցված մարդկանց, իսկ մենք իհարկե կրքեր ունենք։
Մարդկանց հաճելի լինելու պատճառով կարող ենք Աստծուց զրկվել։
«Վերջին ռամիկին դուր գալու համար ընկա աչքից մեծ Թագավորի» (Սուրբ Գրիգոր Նարեկացի):
Նաև հիշեք, որ մարդիկ հաստատուն չեն.
«Մարդահաճությունը թուլացնում է կրոնավորի զորությունը: Մարդիկ կայուն չեն. այսօր կգովեն, վաղը կգլորեն» (Պողոս Պատրիարք):
«Սուրբ Հարության Տաճար»-ի ՖԲ էջից